برهمکنش شوری، کود گاوی و روش کاشت بر محصول و رشد زعفران در سال پنجم دوره رشد

موفقیت آمیز بودن کشاورزی در شرایط شوری زیاد مستلزم تغییر روش های آبیاری رایج به صورتی است که بیشترین امکان کنترل شوری خاک در محدوده توسعه ریشه گیاهان فراهم شود. به منظور بررسی اثر برهمکنش شوری آب آبیاری، سطوح مختلف کود گاوی و روش کاشت بر محصول و اجزای محصول گیاه زعفران در سال پنجم دوره رشد، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده (Split Split Plot) با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای شوری آب آبیاری (فاکتور اصلی) شامل S۱ (آب آبیاری معمولی منطقه با شوری حدودا ۵/۰۱-dS m)، ۲S، ۳S و ۴S آب آبیاری با شوری به ترتیب برابر با ۱، ۲ و ۳ ۱-dS m، تیمارهای سطوح کود گاوی (فاکتور فرعی اول) شامل ۱F و ۲F به ترتیب ۱۵ و ۳۰ ۱-Mg ha کود گاوی و روش کاشت (فاکتور فرعی دوم) شامل ۱P (کاشت به روش کرتی) و P۲ (کاشت پداژه ها در کف جویچه ها در کاشت جویچه ای) است. افزایش شوری سبب کاهش محصول زعفران در سطوح شوری ۳ و ۴ به ترتیب به میزان ۳/۱۵% و ۶/۲۴% در سال پنجم نسبت به تیمار کنترل شد. افزایش شوری سبب کاهش وزن گل زعفران و کاهش ماده خشک برگ و همچنین محصول پداژه نیز گردید. با اتخاذ روش هایی نظیر کاربرد کود گاوی و کاشت پداژه ها در کف جویچه در کشت جویچه ای نسبت به کشت کرتی می توان از کاهش بیش از حد محصول زعفران جلوگیری کرد. بنابراین در شرایط فعلی که با کمبود آب های با کیفیت مطلوب مواجه هستیم می توان با اتخاذ راهکارهایی که اثرات سوء شوری را کاهش می دهد، مانع از کاهش بیش از حد محصول گردید.

Keywords:

آب نامتعارف , کاشت داخل جویچه , کود گاوی , پداژه زعفران