مجید نصراله زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد
سیدعلی رضوی ابراهیمی - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور
غلامرضا شاه محمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی

قابلیت استفاده درحال حاضریکی ازویژگیهای کلیدی سیستم های باکیفیت است سیستمی که مشکلات قابلیت استفاده داشته باشد ازنظر کاربران نهایی به شدت طردمی شود هرچند که همه نیازمندی های کارکردی را براورده کرده باشد ارزیابی قابلیت استفاده باید ازهمان اغاز فرایند توسعه نرم افزار شروع شودو درهمه مراحل توسعه تکرار گردید تا ازکیفیت نرم افزار نهایی اطمینان حاصل شود نه فقط درزمانی که محصول کامل شده است باتوجه به افزایش علاقه روزافزون به الگوی توسعه نرم افزار مدل محور دراین مقاله متدی ارایه میدهیم که ارزیابی قابلیت استفاده را با فعالیت های فرایند توسعه نرم افزار مدل محور ترکیب می کند به این منظور نقش ها و فعالیت ها و فراورده های مورد نیاز این فرایند را تعریف می نماییم یک مدل قابلیت استفاده و یک متدتوسعه مبتنی برمدل را به کارمیگیریم تا روابط بین صفت های قابلیت استفاده ازاین مدل را با عناصراولیه مدلسازی درفراورده ها مشخص نماییم همچنین برای اندازه گیری قابلیت استفاده ازمتدی استفاده کرده ایم که به منابع زیاید نیاز ندارد به عنوان مثال کاربران نهایی پرسشنامه و... به این ترتیب مشکلات قابلیت استفاده درسطح مدلها و تبدیل مدلها تصحیح می شود و قابلیت استفاده برنامه کاربردی بهبود می یابد

ارزیابی قابلیت استفاده، توسعه مدل محور، اندازه گیری قابلیت استفاده، طراحی رابطه کاربر، مدلسازی مفهومی