مدلسازی تنش آبی در بخش کشاورزی با نگرش سیستمی و دیدگاه حکمرانی

بخش کشاورزی به عنوان یکی از بزرگترین مصرف کنندگان آب در سطح جهانی، همواره با مشکل تامین آب کافی مواجه بوده است. با توجه به افزایش جمعیت و تغییرات اقلیمی و رشد تقاضای موادغذایی، این مشکل تشدید شده است. این مقاله به تحلیل عوامل موثر بر عرضه و تقاضای آب در بخش کشاورزی، چالش های موجود و سیاست هایی برای مقابله با آن خواهد پرداخت. پژوهش حاضر با ارائه یک مدل مفهومی به دنبال بر هم زدن دینامیک در حکمرانی آب بخش کشاورزی است. هدف اصلی پژوهش، دستیابی به یک مدل پویایی مسئله است. این مدل پویا می تواند به تصویر و به عنوان مرجعی برای شبیه سازی و آزمایش سیاست ها باشد. مدل Stella در نهایت چهار زیر سیستم منابع آب، جمعیت و اقتصاد حلقه های بازخوردی به دست آمد. دو سناریو در فناوری های نوین آبیاری و تغییر الگوهای کشت به سمت محصولات کم آب بر بررسی شد. نتایج نشان داد که فناوری های جدید و کشت محصولات متعدد اثرات مثبت متعددی بر بخش کشاورزی دارد و باعث افزایش تولید، کاهش هزینه ها، بهبود بهره وری و کاهش فشار بر منابع آبی می شود. به طور خلاصه، این پژوهش کمک می کند تا با چالش های ناشی از کمبود منابع آب به سمت تولید پایدار و بهره وری بیشتر حرکت کند. در نهایت مجموعه ای از سیاست ها با هدف بهبود منابع آب در بخش کشاورزی ارائه شده است.

Keywords:

عرضه و تقاضای آب , مدیریت منابع آب , حکمرانی , سیستم دینامیک , سیاست گذاری