بررسی روند خشکسالی آبخوان دشت بهبهان در استان خوزستان

خشکسالی یکی از بدترین و مهمترین مخاطرات طبیعی است، و بصورت خزنده است که با کمبود، رطوبت نسبت به شرایط نرمال به کندی صورت می گیرد و به آرامی گسترش می یابد. وقوع این پدیده منابع آبی را با مخاطرات جدی روبرو می کند. بررسی روند خشکسالی مانند زمان وقوع آن، روابط و کنترل ویژگی های آن، شدت، تداوم دوره های جدی می تواند کمک شایانی در مدیریت منابع آب زیرزمینی داشته باشد. این پژوهش در راستای تعیین مقدار خشکسالی آبخوان دشت بهبهان و ارتباط زمانی وقوع آن به بهره گیری از هیدروگراف های جزء به جزء ماهانه و سالانه دشت مورد نظر در یک بازه زمانی ۲۰ ساله انجام شده است. به منظور بررسی تغییرات سطح آب زیرزمینی در آبخوان ارتفاعی دشت بهبهان بر اساس اطلاعات سطح چاه مشاهده ای هیدروگراف واحد در بازه فروردین ۸۷ تا مهر ۹۷ استفاده شد. روند سطح آب زیرزمینی با استفاده از آزمون من-کندال و شیب سن محاسبه گردید. نتایج نشان داد از فروردین ۸۷ تا مهر ۸۸ روند سطح آب زیرزمینی کاهش (۸۸ متر)، از مهر ۸۸ تا فروردین ۹۷ روند صعودی (۱۱ متر) و از فروردین ۹۷ تا مهر ۹۷ واحد دشت صعودی ۹۷ مهر تا فروردین ۹۸ سطح آب نزولی شده است. طبق بررسی های صورت گرفته علاوه بر افزایش بارش، سطح آب زیرزمینی مجددا از سال ۹۷ تاکنون روند هیدروگراف واحد دشت صعودی بوده است. نتایج حاصل بطور کلی نشان دهنده تاثیر بته بارش و شبکه مارون به این شرایط است. بر اساس گزارشات تحقیقاتی سازمان آب و برق خوزستان شرایط این چنینی برای جلوگیری از ادامه روند موجود، اولین اقدام مدیریت جایگاه های بهره برداری آبخوان مانند از هرگونه اضافه برداشت است. برای جلوگیری از سطح جویی کرد و از طریق اجرا و توسعه طرح های آبخوان داری جهت تامین کمبود منابع آبی و تغذیه مصنوعی سازگار با شرایط اقلیمی این کشورها، سیاست گذاری های جدید و مستمر در جهت پایداری منابع آب می باشد.

Keywords:

خشکسالی , هیدروگراف , واحد دشت , مشاهده ای