مطالعات موردی تعیین مقاومت بتن سازه های آسیب دیده بااستفاده ازروشهای درجا

معمولا درهنگام ساخت یک سازه برای اطلاع ازمقاومت بتن آن نمونه برداری صورت میگیرد به همین منظور بسته به استاندارد موردنظر طراح نمونه های استوانه ای و یامکعبی ازبتن مصرفی تهیه شده و پس ازبیست و چهارساعت ازداخل قالب خارج گردیده و درازمایشگاه درون آب باشرایط استاندارد قرارمیگیرد تا درسن موردنظر مقاومتشان اندازه گیری شود باتوجه به تفاوت های اساسی دراندازه نحوه ریختن متراکم نمودن و عمل اوری نمونه های یادشده باموارد مشابه بتن سازه اصلی پرواضح است که نتایج بدست امده ازتعیین مقاومت نمونه ها نمی تواند معرف خوبی ازمقاومت درجای موجود بتن سازه تلقی گردد به همین دلیل برای الاع ازمقاومت بتن سازه ها باید روشهایی مورد استفاده قرارگیرند که قابلیت اندازه گیری مقاومت درجای بتن راداشته باشند همچنین تعیین درجای مقاومت بتن جهت تصمیم گیری درانجام تقویت مقاوم سازی ارزیابی و تعمیرسازه ها دارای اهمیت بسیارزیادی می باشد دراین خصوص اهمیت تعیین درجای مقاومت بتن درسازه به حدی است که عدم انجام آن می تواند به دلیل عدم شناخت کافی ازروشها و مصالح منجر به اتلاف سرمایه ملی شود دراین مقاله نتایج کاربرد عملی دوروش درجای انتقال اصطکاک وپیچش که برای تعیین مقاومت بتن پلهایی دراستان هرمزگان بکارگرفته شده اند ارایه گردیده است نتایج حاصله حکایت ازکارایی بالای این دوروش برای تعیین مقاومت درجای بتن و همچنین تفاوت فاحض درمقاومت بتن قسمت های مختلف سازه های مورد بررسی دارد

Keywords:

انتقال اصطکاک , پیچش , مقاومت درجا , بتن , سازه