مهدی استادی جعفری - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی پرند
حامدرضا حیدری می آبادی - کارشناس ارشد
عبدالرضا رضایی ارجرودی - پژوهشکده حمل و نقل

لزوم توسعه زیرساخت و تسهیلات بخش حمل و نقل به عنوان یکی ازارکان اساسی توسعه کشور ازیکسو و افزایش گریزناپذیر معضلات ناشی ازهمین توسعه درمواردی همچون نرخ فزاینده تصادفات رانندگی مصرف بی رویه منابع طبیعی و انرژی تولید انرژی الاینده های مخرب سلامت انسان و محیط زیست و هزینه های کلان تحمیل شده ازسوی دیگر ضرورت دستیابی به حمل و نقل پایدار را تقویتمی نمایند شناخت صحیح ازوضعیت پایداری حمل و نقل علاوه برامکان ارزیابی روند گذشته این امکان را نیز فراهم میکند تا سیاست گذاری و برنامه ریزی دقیقتر برای اینده صورت پذیرد درمقاله حاضر تلاش شده ضمن تعریف ابعادپایداری حمل و نقل مدلهای به کارگیری و قابلیت هرکدم ازآنها درخصوص ارزیابی و مدلسازی حمل و نقل پایدار میزان پایداری حمل و نقل جاده ای کشور دربخش جاده ای دربازه زمانی سالهای 1381تا1390 ارزیابی شده و درنهایت روندی جهت برنامه ریزی و مدیریت یکپارچه حمل ونقل جاده ی ملی درسالهای آتی پیشنهاد شود

حمل و نقل پایدار، حمل ونقل جاده ای، مدل ارزیابی شاخص مبنا