بررسی مقایسه ای دو سیستم هواکشت و روش کلاسیک تولید ریزغده سیب زمینی

سیب زمینی (Solanum trberosum L.)، از نظر اهمیت چهارمین محصول دنیا محسوب می شود. معمولاً هر سال ویروس ها خسارات زیادی را به محصول سیب زمینی وارد می کنند. کنترل بیماری های ویروسی در مزرعه تقریباً غیرممکن می باشد. یکی از بهترین راههای کنترل ویروس ها، تولید غده های عاری از ویروس از طریق کشت مریستم در شرایط درون شیشه ای است که باید سعی شود تا حد امکان این پناهچه ها ریز غده زایی خوبی داشته باشند. ریز غده های سیب زمینی به روش های مختلفی تولید می شوند که روش کلاسیک آن، تولید ریزغده در داخل خاک می باشد که روشی با هزینه بالا و عملکرد پائین می باشد. اخیراً روش جدیدی تحت عنوان سیستم هواکشت برای تولید ریزغده ابداع شده که از مزایای زیادی برخوردار است. در این پژوهش، تولید ریزغده های سه رقم سیب زمینی در سیستم هواکشت با روش کلاسیک مقایسه شده اند. در مورد صفت طول ساقه، رقم اگریا در سیستم هواکشت بیشترین طول ساقه و رقم ساوالان در سیستم کلاسیک کمترین طول ساقه را داشت. بیشترین طول ریشه مربوط به رقم مارفونا در سیستم هواکشت و کمترین مقدار مربوط به ارقام ساوالان و مارفونا در سیستم کلاسیک بود. در مورد صفت قطر ساقه نیز، بیشترین قطر مربوط به رقم مارفونا در سیستم هواکشت بود و ارقام اگریا و ساوالان کمترین مقدار را داشتند. از لحاظ تعداد ریز غده تولید شده در هر گیاهچه، رقم مارفونا در سیستم هواکشت بیشترین و رقم اگریا در سیستم کلاسیک کمترین تعداد ریزغده را داشت. بطور کلی رقم مارفونا در سیستم هواکشت از دو رقم دیگر بهتر بود.

Keywords:

سیب زمینی , ریزغده , سیستم هواکشت , سیستم کلاسیک