تجزیه ژنتیکی صفات مورفولوژیک ریشه در جغندرقند

به منظور مشخص کردن نحوه کنترل ژنتیکی و وراثت پذیری تعدادی از صفات مورفولوژی ریشه که می توانند برای افزایش عملکرد ریشه و عیارقند جغندر قند مفید باشند از تلاقی دای آلل گریفینگ استفاده گردید. 36 هیبرید حاصل از تلاقی 9 ژنوتیپ چغندر قند به همراه چهار رقم شاهد در ایستگاه تحقیقاتی صفی آباد دزفول در سال زراعی 88-1387 مورد بررسی قرار گرفتند. در این آزمایش 49 ژنوتیپ در قالب طرح لاتیس سه گانه در 3 تکرار کشت شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین تیمارها برای صفات طول ریشه و ارتفاع طوقه در سطح احتمال یک درصد و برای صفت قطر ریشه در سطح احتمال پنج درصد تفاوت معنی دار وجود دارد. بیشترین میزان وراثت پذیری عمومی مربوط به صفت طول ریشه بود. در کنترل ژنتیکی این صفت نقش اثرهای غیر افزایشی ژن ها بیشتر از اثرهای افزایشی بود. همچنین برای صفت قطر ریشه نقش اثرهای افزایشی ژن ها مهمتر از اثرهای غیرافزایشی بود که این امر منجر به وراثت پذیری خصوصی نسبتاً بالای این صفت گردید. در کنترل ژنتیکی صفت ارتفاع طوقه هر دو عامل افزایشی و غیرافزایشی ژنها سهم ناچیزی داشتند. بنابراین، به نظر می رسد بروز فنوتیپی این صفت بیشتر تحت کنترل عوامل محیطی می باشد.

Keywords:

ارتفاع طوقه , دای آلل , جغندر قند , طول ریشه , قطر ریشه