ایجاد مصونیت بر علیه اکینوکوکوس گرانولوسوس با آنتی ژ چند اپیتوپی تحریک کننده سلول های T در مدل موش

تحقیق فوق بمنظور شناسائی اپیتوپ های غالب تحریک کننده سیستم ایمنی اختصاصی سلول های T و بواسطه آن طراحی کاست ژنی وابسته به پنج پروتئین اکینوکوکوس گرانولوسوس انجام گرفت. اپیتوپ های اختصاصی سلول های T با نرم افزارهای مختلف مانند Properd و IEDB با تهترین قدرت اتصال به مولکول های MHC پشی بینی شدند. و پس از سنتز ژن قطعه مورد نظر به داخل وکتور بیانی +pET41a کلون شد. پروتئین کایمریک در سلول E.Coli بیان شد. بیان با وسترن بلاتینگ تأئید شد. پروتئین نوترکیب با روش افینیتی خالص سازی. آنتی ژن خالص شده به موش های C57BL/6 بصورت زیرجلدی همراه با اجووانت کامل و ناقص فرونت تزریق شد (پنجاه میکروگرم سه تزریق با فاصله 14 روز). سلول های splenocyte طحال به مدت 72 ساعت در محیط DMEM در ح ضور آنتی ژن کشت داده شد. نتایج نشان داد میزان اختصاصی IFN- γ بسیار بالا حدودا12/8 نانوگرم در هر میلی لیتر محیط کشت می باشد که نشان دهنده این مطلب است که پروتئین کایمریک چند اپیتوپی بسیار عالی سیستم ایمنی سلولی را تحریک کرده است. از طرفی دیگر افزایشی در میزان IL4, IL10 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. گروهی دیگری از موش های BalbC که با دوآنتی ژن چند اپیتوپی ایمن شده بودند به همراه گروه شاهد بصورت داخل صفاقی با تعداد پانصد پروتواسکولکس زنده چالنج شدند که بعد از سه ماه بافت های داخلی از لحاظ وجود یا عدم وجود کیست مورد بررسی قرار گرفت. مشاهدات ماکروسکوپی چالنج نشان داد که آنتی ژن کایمریک در موش توانست 94-100% مصونیت ایجاد کند.

Keywords:

مولتی اپیتوپ واکسن , پروتئین کایمریک , سایتوکاین , اینترفرون گاما , اینترلوکین , اکینوکوکوس گرانولوسوس , Eg95 , EgA31 , EgTrp , GST