بررسی رفتار مصالح سنتی در آب انبارهای سنتی تحت بارهای مختلف

آب انبارهای سنتی ایرانی نمونه های برجسته ای از معماری پایدار هستند که برای ذخیره و حفظ آب در اقلیم های خشک و نیمه خشک طراحی شده اند. این پژوهش به بررسی رفتار سازه ای مصالح سنتی نظیر خشت، آجر و ملات ساروج تحت بارهای استاتیک، دینامیک و محیطی می پردازد. نتایج تجربی نشان می دهند که خشت متراکم، مقاومت مکانیکی بهبودیافته ای را نشان می دهد، در حالی که آجر در عملکرد فشاری برتری دارد اما برای مقاومت در برابر رویدادهای لرزه ای نیاز به تقویت دارد. ملات ساروج به عنوان موثرترین ماده ظاهر می شود و مقاومت برتر در برابر رطوبت و پایداری حرارتی را ارائه می دهد. یافته ها تاکید می کنند که ترکیب استراتژیک این مواد، دوام و تاب آوری آب انبارها را افزایش می دهد. این مطالعه همچنین بر ارزش تکنیک های تقویت مانند روش هسته مرکزی (Centercore)، پوشش های محافظ و سیستم های زهکشی بهبودیافته در حفظ این سازه های میراثی تاکید می کند. ادغام ابزارهای مدل سازی محاسباتی مانند تحلیل المان محدود (FEA) و دینامیک سیالات محاسباتی (CFD) برای پیش بینی آسیب پذیری های سازه ای و بهبود استراتژی های حفاظت توصیه می شود. این پژوهش بر نیاز حیاتی به تلاش های حفاظتی آگاهانه برای تضمین پایداری بلندمدت و اهمیت فرهنگی آب انبارهای ایرانی در شیوه های حفاظت معماری مدرن تاکید می نماید

Keywords:

آب انبارها , ملات ساروج , خشت , مقاومت لرزه ای , مصالح سنتی.