احمد همتا - استادیار ژنتیک مولکولی و سیتوژنتیک، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه اراک
مهری رضایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زیست سلولی تکوینی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه اراک

مقدمه و هدف: سرطان پستان شایعترین سرطان عضوی در زنان است. که تقریباً از هر هشت زن یک نفر مبتلا به سرطان پستان می باشد. در عصر حاضر با وجود پیشرفت و توسعه سمگیر کاربرد داروهای سنتزی، هنوز گیاهان دارویی و اشکال دارویی حاصل از آنها در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله کاربردهای انها در درمان سرطان است. مطالعه حاضر به بررسی اثرات سایتوتوکسیک گیاه مریم گلی (Salvia officinalis) بر رده سلولی 4T1 استخراج شده از تومورهای پستانی موش BALB/c پرداخته است. مواد و روشها: در این پژوهش از رده سلول سرطانی 4T1 استفاده و از برگ های خشک مریم گلی با استفاده از متانول به روش digestion نیز عصاره گیری شد. از هر یک از عصاره های الکلی و آبی و تاکسول 5 غلظت (تاکسول با دوزهای 1/25، 2/5، 5، 10 و 20 نانومول بر لیتر، عصاره آبی فاقد عوامل غیرقطبی با دوزهای 1000، 2000، 3000، 4000 و 5000 μg/ml و عصاره الکلی دوزهای 100، 200، 400، 800 و 1000 μmg/ml) تهیه دشه و بر روی سلولها اثر داده شد و توانایی زیستی سلول ها به دو روش جذب تریپان بلو و رنگ سنجی MTT ارزیابی شد. یافته ها: در بررسی عصاره ها با تریپان بلو، دوز مؤثر عصاره الکلی 704/7 μg/ml و عصاره آبی با افزایش دوز از 3000 μg/ml به بالا قابلیت حیات سلول ها کاهش قابل ملاحظه و معناداری پیدا کرد. و همچنین دوز مؤثر تاکسول 3/5 nM/l بود. نتایج بدست آمده از ازمون MTT نیز آنرا تأئید نمود. نتیجه گیری: عصاره آبی مریم گلی وابسته به دوز قادر به از بین بردن سلول های سرطانی بوده و مشابه تاکسول دارای خواص سایتوتوکسیک می باشد.

مریم گلی، تاکسول، سمیت سلولی، رده سلولی 4T1