تحلیل روایی رمان های بدون طرح داستانی در ادبیات معاصر با تمرکز بر رمان «به سوی فانوس دریایی» اثر ویرجینیا وولف

رمان های بدون طرح داستانی یکی از شاخص ترین جلوه های تحول در روایت گری ادبیات مدرن به شمار می روند. این نوع رمان ها، برخلاف روایت های کلاسیک که بر پایه یک ساختار خطی و علی-معلولی شکل می گیرند، از الگوهایی غیرخطی، چندصدایی و مبتنی بر جریان ذهن بهره می برند. هدف این مقاله، تحلیل ساختار روایی در رمان های بدون طرح داستانی در ادبیات معاصر است و تمرکز ویژه ای بر رمان «به سوی فانوس دریایی» اثر ویرجینیا وولف دارد. در این پژوهش با تلفیق روش تحلیل کیفی محتوای متن و تحلیل احساسات به صورت کمی، تلاش شده است تا انسجام درونی این نوع روایت ها و نقش احساسات در شکل دهی به آن ها بررسی شود. یافته ها نشان می دهد که انسجام در این گونه آثار، نه از طریق توالی رویدادها، بلکه از طریق تکرار عواطف، نمادپردازی و مشارکت فعال خواننده در بازسازی معنا به دست می آید. این پژوهش با تکیه بر نظریات باختین و ایزر، به بررسی عملکرد چندصدایی، شکاف های متنی و نقش خواننده در معناپردازی می پردازد. نتایج این تحلیل می تواند چشم انداز تازه ای در فهم روایت های مدرن و پیچیده فراهم سازد و الگویی مفهومی برای بررسی آثار مشابه در ادبیات معاصر ارائه دهد.

Keywords:

ساختار روایی , رمان بدون طرح , روایت غیرخطی , جریان سیال ذهن , ویرجینیا وولف