طراحی مدل تخصیص هواپیماها به مسیر جهت حداکثر کردن سود مورد انتظار با در نظر گیری عدم قطعیت در تقاضا

این مقاله به ارائه یک مدل نوین برای تخصیص بهینه هواپیماها به مسیرهای پروازی با هدف حداکثرسازی سود مورد انتظار با در نظر گرفتن عدم قطعیت در تقاضا می پردازد. هدف اصلی تعیین تخصیص هواپیما با استفاده از روش برنامه ریزی خطی است که در شرایط مختلف تقاضا، بالاترین سود را به همراه دارد. به منظور اعتبارسنجی مدل پیشنهادی روی مجموعه های داخلی یک شرکت هواپیمایی راهبردی، از یک مسیر واقعی استفاده شده است. مدل پیشنهادی قادر است تا میزان عدم قطعیت موجود در تقاضا را به خوبی پوشش دهد و به تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت کمک کند. روش تخصیص پیشنهادی همچنین اثرات منفی ناشی از نوسانات تقاضا را به میزان چشمگیری کاهش می دهد. این پژوهش برای کاهش ریسک و بهبود عملکرد شرکت های هواپیمایی فرصت هایی را فراهم می کند که تصمیمات تخصیص هواپیما را با دیدی جامع و مبتنی بر تحلیل ریسک اتخاذ کنند و در نهایت، عملکرد مالی خود را بهبود بخشند.

Keywords:

تخصیص هواپیما , عدم قطعیت تقاضا , حداکثرسازی سود , برنامه ریزی خطی