بررسی تنوع ژنتیکی گونه ی Agropyron desertrum بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول

اگروپیرون دزرتروم یکی از گیاهان مقاوم به تنش های حیاتی و غیرحیاتی می باشد و نقش مهمی در تولید علوفه در مراتع دارد. تنوع ژنتیکی بر اساس نشانگرهای مختلف نقش کلیدی در عملیات اصلاح نبات دارد و یکی از شاخص ها جهت انتخاب والدین می باشد. در این تحقیق الگوی پروتئینی 54 ژنوتیپ 6 جمعیت بذری آگروپیرون دزرتروم برای تعیین میزان تنوع ژنتیکی موجود مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج sds-page، 40 باند قابل تکثیر، پپتید پروتئینی، برای مطالعه تنوع ژنتیکی ثبت گردید. میانگین تعداد باندهای پلی مورف نسبت به کل باندها در کلیه جمعیت های بذری از 0/025 تا 0/133 متغیر و به ترتیب مربوط به نمونه ی خارجی و شهرکرد بود. sds-page پروتئین های ل، تنوع درون و میان جمعیتی بالایی نشان دادند که تمایز مشخصی براساس منشاء و رویشگاه نشان ندادند. همبستگی بین ماتریس فاصله های ژنتیکی و جغرافیایی به وسیله آزمون مانتل ثابت نشد و ضریب همبستگی بین آنها از نظر آماری معنی دار نگردید (R(2)=0/211 P=0/128) این مسئله نیز نشاندهنده ی عدم وجود شیب محیطی در گوناگونی پروتئین های کل است. از آنجایی که ایران مرکز تنوع آگروپیرون است، چنین تنوع بالایی در ویژگی های مختلف این گیاه دور از انتظار نمی باشد. بنابراین در برنامه های اصلاحی می بایست تنوع ژنتیکی ارقام Agropyron desertrum بوسیله استفاده از والدین مختلف افزایش یابد. افزایش اساس ژنتیکی برای اصلاح می تواند بوسیله کاربرد سیستماتیکی ژرم پلاسم که الگوی پروتئینی متفاوتی داشته و ویژگی کمی بهتری دارند حاصل گردد.

Keywords:

تنوع ژنتیکی , پروتئین های کل , عوامل اکولوژیکی , Agropyron