حمیدرضا دین محمدی - نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خراسان رضوی، دانشکده فنی مهندسی، گروه مواد (دانشجوی کارشناسی ارشد خوردگی)
علی داودی - نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خراسان رضوی، دانشکده فنی مهندسی، گروه مواد (دانشیار)
غلامعلی فرزی - سبزوار، دانشگاه حکیم سبزواری، دانشکده فنی مهندسی، گروه مواد و پلیمر (استادیار)

در این مقاله رفتار بازدارندگی خوردگی کوپلیمر وینیل استات/وینیل الکل بر روی فولاد St-52 در محیط اسیدسولفوریک یک مولار با تکنیک های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر، طیف نگاری امپدانس و محاسبا شیمی کوانتوم جهت بدست آوردن نرخ خوردگی و مکانیزم بازدارندگی در غلظت های گوناگون بازدارنده در شرایط استاتیکی بررسی شده است. از بررسی نتایج چنین استنباط می شود که با افزودن بازدارنده نرخ خوردگی نسبت به حالت بدون حضور بازدارنده کاهش می یابد، که نشانه جذب بازدارنده به سطح الکترو می باشد. دانسیته جریان خوردگی از (0/644 mA/cm(2 به (0/132 mA/cm(2 کاهش یافته و بازده بازدارندگی در غلظت بهینه 150 ppm به 79% رسید. همچنین مشاهده شد که جذب این بازدارنده از ایزوترم لانگمایر پیروی می کند و نوع جذب سطحی نیز فیزیکی می باشد. بازدارنده بیشتر واکنش کاتدی را تحت تأثیر قرار داده است. با توجه به محاسبات شیمی کوانتوم، اتم های اکسیژن و گروه های عاملی هیدروکسیل و کربونیل به ع لت جفت الکترون آزاد و نیز الکترونهای π در دو مونومر نقاط مناسبی برای جذب سطح فولاد می باشد.

فولاد St-52، بازدارنده پلیمری خوردگی، تست پلاریزاسیون، امپدانس الکتروشیمیایی