سهند سربیشه ای - تهران، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی و علم مواد (کارشناس ارشد)
حمیدرضا خانلرخانی - تهران، دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی (کارشناس ارشد)
منا سودی - استرالیا، ملبورن، دانشگاه RMIT، دانشکده مهندسی ساخت، مکانیک هوافضا (دانشجوی کارشناسی ارشد)
جنگیز دهقانیان - تهران، دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی (استاد)

خوردگی فولاد در بتن در سالهای اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است، که مربوط به گسترش این پدیده در انواع خاصی از سازه ها و بالا بودن هزینه تعمیرات آن می باشد. یکی از راه های کاهش خوردگی فولاد در بتن، بهبود کیفیت بتن می باشد. افزودن نانوذرا سیلیس به بتن، با توجه به ابعاد نانومتری، سطح مخصوص و واکنش پذیری بالا می تواند در پرکردن منافذ بتن و بهبود مقاومت به خوردگی فولاد در بتن مؤثر باشد. در این تحقیق درصدهای مختلفی از سیمان در بتن با نانوذرات سیلیس جایگزین شده و رفتار خوردگی فولاد در بتن در محلول هایی با درصد مختلف نمک با روش های پلاریزاسیون و امپدانس بررسی شد. نتایج نشان داد با افزودن نانوذرات سیلیس بیشتر از حد بهینه، به دلیل واکنش پذیری بالای نانوذرات، واکنش های هیدراسیون و تشکیل ژل سیلیکات کلسیم هیدراته C-S-H مربوط به سیمان مختل شده و پیوندهای اصلی در فرایند گیرش سیمان به مقدار کافی ایجاد نشده و مقاومت به خوردگی کاهش می یابد. در آزمایش ها حد بهینه نسبت درصد وزنی نانوذرات سیلیس به سیمان حدود 1% بدست آمد. همچنین با افزایش غلظت یون کلر در محلل خورنده، ظرفیت خازنی لایه دوگانه ((C(dl بیشتر شده و مقدار مقاومت بتن (Rc) کاهش یافت.

خوردگی فلاد در بتن، نانو سیلیس، پلاریزاسیون، امپدانس