مطالعه اثر دمای عملیات حرارتی پایدار سازی و زمان حساس سازی فولاد زنگ نزن

فولاد AISI 321 فولاد زنگ نزن آستنیتی تثبیت شده با عنصر تثبیت کننده Ti است. مقاومت به خوردگی بین دانه ای این فولاد بسیار بالاست و به واسطه حضور رسوبات TiC در زمینه آستنیتی در آن ایجاد می شود. این رسوبات حین عملیات حرارتی موسوم به پایدار سازی ایجاد می شود. در این تحقیق اهمیت انتخاب بهترین بازه دمایی عملیات حرارتی پایدار سازی همین طر تأثیر آن بر روی درجه حساسیت فولاد (DOS) و خوردگی بین دانه ای مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، از آزمون فعالیت مجدد الکتروشیمیایی پتانسیوکینتیکی دو حلقه (DL-EPR)، کاهش وزن با غوطه وری در اسید سولفوریک- سولفات آهن جوشان (آزمون استرایکر)، مشاهدات ریزساختاری متالوگرافی و SEM استفاده شد. مطالعه مقادیر (I(r), I(a), E(pp), i(p و DOS نشان داد، مقادیر دانسیته جریان پسیو ((i(p) برای نمونه های حساس شده در دمای °C675 تا 110 ساعت، از 0/39 تا (6/18 mAmp/cm(2 متغیر است. افزایش زمان حساس سازی از 1 تا 110 ساعت باعث افزایش همزمان دانسیته جریان حلقه برگشت (I(r و دانسیته جریان پسیو شد. کمترین دانسیته جریان حلقه برگشت و DOS برای نمونه پایدار شده در دمای 900°C و حساس شده در 675°C به مدت 1 ساعت، برابر با صفر بدست آمد و مشخص شد که دمای بهینه پایدار سازی بایستی 900°C باشد.

Keywords:

خوردگی بین دانه ای , حساس شدن , عملیات حرارتی پایدار سازی , آزمون DL-EPR , فولاد زنگ نزن آستیتی AISI 321