ستاره توکلی - دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران
محمدحسین صراف زاده - دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران

با گسترش روز افزون تمایل به انرژی هسته ای در سرتاسر دنیا، اهمیت رفتار با پسماندهای هسته ای بیشتر آشکار شده است. یکی از مرسوم ترین روش ها، دفن زباله های هسته ای می باشد. در این روش مسئله ی کلیدی تهیه ظروف مناسب به منظور جادادن مواد رادیواکتیو است، تا از آزاد شدن شان در محیط جلوگیری شود. بدین منظور زباله ها در یک ماتریس شیشه ای مذاب مخلوط شده، داخل سیلندرهای فلزی ریخته در محلی زیر زمین نگهداری می شود. از آنجا که احتمال نشت آب به داخل مخزن و نیز خوردگی مغز پوسته رسیدن به ماتریس شیشه ای وجود دارد، فهم پایداری آنها در زمان های طولانی بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله به کمک دو مکانیزم رایج در خوردگی این شیشه ها- جابجایی یونی و هیدراته شدن- به بررسی پایداری آنها در یک مقیاس زمین شناسی در محیط زیست پرداخته شده است.

شیشه زباله ها، هیدرولیز و جابجایی یونی، خوردگی