مهربان صادقی
علیرضا مصداقی نیا
احمد بادکوبی
رامین نبی زاده

تأثیر تصفیه ازنی برای افزایش تجزیه پذیری بیولوژیکی آلاینده های مقاوم به تجزیه بوسیله تحقیق بر روی واکنش ازناسیون متیل تریری- بوتیل اتر (MTBE) بعنوان یک ترکیب اکسیژنه بنزین که مقاوم به تجزیه بیولوژیکی است، مورد آزمایش قرار گرفته است. تجربیات در مقیاس آزمایشگاهی، در درجه حرارت اطاق و بوسیله حباب زایی، هوای حاوی ازن (3.4 min/ppm) در داخل 3 لیتر از یک محلول مابقی قلیایی (11.5 pH) حاوی 100 میلی گرم در لیتر MTBE انجام گرفت. نتایج تجربی نشان داد که در طول ازناسیون، MTBE در مدت 100 دقیقه بطور کامل تجزیه شد و پس از این زمان، ازن با روند بسیار کندی مصرف شد. در پایان ازناسیون پس از 100 دقیقه شاخص های تجزیه پذیری بیولوژیکی محلول MTBE که بصورت کاهش در COD و تغییر در نسبت (COD/5 BOD) تعریف شد. نشان داد که میزان COD اولیه (l/2O mg 256) به 98 میلی گرم در لیتر کاهش یافت (حذف نسبی حدود 62%) و نسبت (COD/5BOD) در طول 90 دقیقه اول بطور منظم، از کمترین حد خود (0/01) تا حداکثر 0/68 افزایش یافت که مصرف 1/25 میلی گرم ازن به ازای هر میلی گرم COD اولیه موجود در محلول را باعث شد. این تحقیق نشان داد که تجزیه ناقص MTBE در فرایندهای اکسیداسیون پیشرفته (که برای تصفیه قابل قبول در فرآیندهای بیولوژیکی به حداقل 70-60 دقیقه ازناسیون نیاز است.) منجر به افزایش تجزیه پذیری بیولوژیکی آن می شود اما اکسیداسیون بیشتر نسبتهای پائینی از COD/5BOD را نتیجه می دهد. همچنین تحقیق نشان داد که برای ایده آل سازی شرایط اکسیداسیون شیمیایی MTBE به 68%-46% کاهش در COD قبل از تجزیه بیولوژیک نیاز است. نتایج تجربی برای تعیین میزان MTBE حذف شده بواسطه فراریت به هوا نشان داد که حدود 14% از MTBE پس از یکساعت حباب زایی با گاز اکسیژن از محیط خارج شد. بخش MTBE اکسید شده و یا خارج شده از محیط، وقتی در همان مدت ازناسیون صورت گرفت، به ح دود 28% (در 7, pH) و 70% (در 11.5,pH) افزایش یافت.

متیل ترشیری، بوتیل اتر، ازناسیون، تجزیه پذیری بیولوژیکی، اکسیداسیون پیشرفته