رضا قاسمی - اصفهان، شاهینشهر، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشکده مهندسی مواد (کارشناس ارشد مهندسی مواد)
رضا شجاعرضوی - اصفهان، شاهینشهر، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشکده مهندسی مواد (دانشیار)
رضا مظفرینیا - اصفهان، شاهینشهر، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشکده مهندسی مواد (دانشیار)
حسین جمالی - اصفهان، شاهینشهر، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشکده مهندسی مواد (دانشجوی دکتری)

چسبندگی یکی از مهمترین ویژگیهایی است که توسعه پوششهای سد حرارتی را تحت تاثیر قرار میدهد. با وجود آنکه مشکلاتی نظیر اکسیداسیون پوشش آستری، تنشهای ناشی از عدم تطابق ضریب انبساط حرارتی، خزش پوشش آستری و یا زیرلایه، زینترینگ در پوشش سرامیکی و تغییرات فازی در لایه اکسیدی، پوشش میانی و پوشش سرامیکی در طی کارکرد از مهمترین فاکتورهای محدود کننده عمر پوششهای سد حرارتی میباشند، اما یک چسبندگی رضایت بخش، اولین و مهمترین نیاز یک پوشش سد حرارتی است. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه استحکام چسبندگی پوششهای سد حرارتی پاشش پلاسمایی شده با ریزساختارهای متداول و نانوساختار می باشد . برای این منظور، زیرلایه های از جنس اینکونل 738 LC ابتدا با آستری NiCrAlY و سپس با پودرهای YSZ نانوساختار آگلومره شده و متداول به کمک فرایند پاشش پلاسمایی اتمسفری پوشش داده شد. در ادامه، پس از پوشش دادن نمونهها برای اندازهگیری استحکام چسبندگی از آزمون استحکام چسبندگی مطابق استاندارد ASTM C633-01 استفاده شد. به منظور مشخصه یابی و تحلیل نتایج، بررسی ریزساختاری توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی FESEM انجام گرفت. نتایج نشان داد، پوششهای سد حرارتی نانوساختار در مقایسه با پوششهای متداول با داشتن ریزساختاری دوگانه، از انتشار ترک به وسیله مرزهای اسپلتی جلوگیری کرده و باعث افزایش استحکام چسبندگی میشود.

پوشش سد حرارتی، پاشش پلاسمایی، استحکام چسبندگی YSZ