خدابخش اسدالهی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی

واقعیتِ زندگی و پدیده مرگ، از جمله مسائل عا طفیِ انسانی و اجتماعی هستند که علاوه بر شعر سنّتی، در قلمروِ شعر نیمایی نیز مطرح شده اند . یکی از شاعران امروز که در این زمینه دادِ سخن داده و به ستیزِ بینِ امید و نومیدی و زندگی و مرگ پرداخته است و اندیشه وی، از عمق واستقلال خاصی برخوردار بوده و همچنان کم نظیر و متمایز مانده است، فروغ فرخ زاد است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نگاه فروغ فرخ زاد در خصوص زندگی و مرگ است . برای این امر، ابتدا، دیدگاه او را نسبت به زندگی کاویده و نشان داده ایم که وی مجموعاً در زمینهزندگی، دارای نظرگاهی منصفانه و معتدل است و از حیثِ طر ح مسائل مربوط به یأس و نومیدی، به پایه شاعرِ هم مسیرِ دیگرِ خود، اخوان ثالث، نمی رسد؛ بلکه لحن آب و زمین را خوب می داند . پس از آن، پدیده مرگ را از منظرِ وی، مطرح نموده و گفته ایم که فروغ فرخزاد بعد از ایستادگی در برابر آن، سرانجام، به حق بودن و ضرورت این پدیده، اقرار می کند و از این جهت، با دیگر شاعر هم مکتب خود، سهراب سپهری، موافق است. در پایان، ذکر کرده ایم که وی، از آن رو که خود و آدمی را مستحقّ و شایسته خلود می داند، به جاودانگی و حیاتِ پس از مرگ، ایمان دارد.

فروغ فرخ زاد، زندگی، مرگ، جاودانگی