فیروز فاضلی
رقیه آزاد کرد محله

شعر منثور یا سپید از مزیت موسیقی عروضی (عروض کلاسیک و آزاد ) برخوردار نیست و شاعر از موسیقی بیرونی که همان وزن است در اشعارش بهره نبرده است اما از نقش قافیه غافل نیست. شاعر کهن سرا می توا نست با کمک وزن و قافیه، موسیقی شعرخود را ارتقا دهد و آن رامانند دیواری محکم، سرپا و استوار نگه دارد اما شاعر امروز این وسایل را در اختیار ندارد یا بهتر بگوییم نمی خواهد که داشته باشد . او به دنبال مصالح جدیدی است تا دیواری به همان محکمی و استواری بر پا کن د بنابراین او به وسایلی نیازمند است که هم چون مصالح قدیمیمطنطن و با شکوه باشد. در این مقاله کوشیده شده است انواع تکرار که باعث موسیقی آفرینی در شعر سپید می شود با مثال شناسانده شود تا پس از این به قول سهراب: «چشم ها را باید شست»، جور دیگری به شعر سپید بن گریم تا بتوانیم آن آهنگ حسی را که با تاروپود این شعر عجین شده است ببینیم و از آن لذّت بیشتری ببریم.

شعر سپید، قافیه، ردیف، تکرار، واج آرایی