سیدپویا حجازی - موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری
فرزانه وحدتی - موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری

متخصصان شبکه درطراحی نقشه جریان اطلاعات عموما مسیرهای مختلفی را برای دریافت سرویس درنظر می گیرند . از آنجا کهپروتکلهای لایه پیوندداده تنها در محدوده شبکه های محلی عمل می کنند ، وظیفه مکانیزمهای لایه شبکه است که برای انتقال بسته از مبدأ به مقصد نهایی ، یک مسیر مناسب را در شبکه ای مانند اینترنت انتخاب نمایند. پروتکلهای مسیریابی IGP IGP مسئولیت انتقال داده ها را در درون سیستم های خودگردان برعهده دارند. برای انتقال دادهه ا بین سیستم های خودگردان دسته دوم پروتکلهای مسیریابی EGP مورد استفاده قرارمی گیرند. در این مقاله هدف بررسی و ارزیابی دو پروتکل RIP و OSPF به عنوان دو پروتکل IGP در یک نمونه آزمایشگاهی براساس مشاهدات جمع آوری شده از شبکه دانشگاه فردوسی مشهد میباشد. اکثر ارزیابی های انجام شده بر روی پروتکلهای مسیریابی به پارامترهای کیفیت سرویس در لایه شبکه پرداخته اند ،در حالی که در این مقاله هدف ارزیابی میزان تأثیرگذاری آنها بر روی سرویسهای پرکاربرد اینترنت است. نتایج شبیه سازی نشان می دهند که OSPF بر اساس شرایط تعریف شده عملکرد بهتری نسبت به RIP ارائه داده است.

پروتکل مسیریابی، سیستم خودگردان، مسیریاب، جداولمسیریابی، متریک