تبیین مولفه های شهر خلاق

امروزه و در عصری که پیشرفتهای بشری و افقهای روشن و غیر قابل انکار در بسط و توسعه های علمی و فناورانه بر کسی پوشیده نیست، نارسایی هایی در جریان زندگی، زیستگاه و شهر این مشاهده می شود، اما جواب به چرایی و چگونگی این نارسایی ها از جمله پیچیدگی سیستمی ناشی از تعدد بازیگران شهری، ضعف سازوکارها، مفاصل ناکارآمد هماهنگی و یا حتی عجز و ناتوانی های کنونی علمی و فناورانه بشری هر چه باشد آسان نیست. داشته های رو به فزونی شهروندان به عنوان سرمایه های مستقیم و غیرمستقیم انسانی جهت توسعه مناسب شهرها و پیشرفت های علمی و فناورانه بشری و داعیه رشد تصاعدی علم و فناوری در سطوح جهانی کمتر به بهبود وضعیت عمومی شهرها یا کیفیت های زندگی و زیست پذیری شهری انجامیده است. این کاستی و نارسایی ها لزوم توجه و تامل بیشتر و دقیقتر را در مباحث برنامه ریزی و شهرسازی با تکیه بر این سرمایه های انسانی با استفاده بهینه از استعدادها، خلاقیت و نوآوری آن ها در شهرهای دوران پساصنعت هر چه بیشتر مطرح می نماید. در این میان رویکرد شهرخلاق با تشویق و تهییج به ایجاد فضای آزاد و تاب آور جهت تقویت تخیل و خلاقیت شهروندان در تلاشی متحورانه و در نقطه آغاز و فصل مشترک خود با پارادایم توسعه پایدار در نگاهی سبز با تاکید بر الزام به عدم تکیه صرف بر منابع طبیعی و معدنی فانی در مسیر توسعه بر ابزار و ادوات نوین توسعه یعنی استعداد و سرمایه های انسانی غنی شده شهرها در رقابت اقتصادی و اجتماعی جدید در عرصه جهانی بر سر خلاقیت و نوآوری با تقویت درجات فناورانه شهرها بعنوان بنگاه های توسعه هزاره سوم در تلاش می باشد تا علاوه بر زیبایی، عملکردها و ایمنی را در برنامه و طرح های شهرسازانه بهبود و کیفیت فضاهای شهری را ارتقاء دهند تا درجات بالاتر توسعه و توسعه های کالبدی، فضایی و کارکردی را در فضاهای شهری به دست آورند. این پژوهش به بررسی مبانی شهر خلاق و استخراج شاخص های شهر خلاق متناسب با فرهنگ جامعه ایرانی پرداخته است.

Keywords:

شهر , خلاقیت , شهر خلاق , کارایی و اثربخشی