ساسان مروج - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، گرایش خاک و پی، دانشگاه شیراز
قاسم حبیب آگهی - استاد بخش مهندسی راه و ساختمان، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز
علی نیازی - دانشیارپژوهشکده بیوتکنولوژی، دانشگاه شیراز

یکی از موضوعاتی که همواره در انتخاب منابع قرضه ریزدانه برای خاکریزهای مهندسی نظیر سدهای خاکی و کانال های آبیاری باید مورد بررسیو توجه قرار گیرد، وجود پتانسیل روانگرایی در این مصالح میباشد. عدم توجه به این مهم در اجرای سازههای آبی مشکلات زیادی را پدید آوردهو موجب تخریب و غیر قابل استفاده شدن اینگونه مصالح شده است. به منظور رفع مشکل واگرایی می توان از روش های مختلفی استفاده کرد کهیکی از جدیدترین آن ها بهسازی به روش بیولوژیکی است که اخیرا تحقیقات زیادی به منظور بهبود خواص مکانیکی خاک با استفاده از این روشدر حال انجام است. در این مقاله بهسازی بیولوژیکی روی یک خاک واگرای مصنوعی که با افزودن هگزامتافسفات سدیم واگرا شده است بررسیمی شود. نتایج آزمایشات انجام شده نشان داد که باکتری باسیلوس اسفاریکوس در تثبیت واگرایی خاک موثر است و واگرایی خاک با افزایشزمان عمل آوری کاهش می یابد.

تثبیت خاک واگرا ، روش بیولوژیکی ، آزمایش پین هول ، فرسایش داخلی