درهم تنیدگی فناوری ها، عاملیت و فردیت: بررسی پیچیدگی نگرش ها نسبت به چت بات های سلامت روان

در حالی که چت بات ها برای سلامت روان به طور فزاینده ای رایج می شوند، تحقیقات در مورد تجربیات و انتظارات کاربران نسبتا کم و همچنین در مورد مقبولیت و کاربرد آنها مبهم است. این مقاله می پرسد که چگونه افراد درک خود را از آنچه ممکن است در این فضا مناسب باشد، تدوین می کنند. ما از داده های گروهی از افراد غیرکاربر که نیاز به حمایت را تجربه کرده اند، استفاده می کنیم و بنابراین می توانیم خود را به عنوان هدف درمانی تصور کنیم - که ما را قادر می سازد تا از گمانه زنی های تخیلی آنها در مورد خود در رابطه با چت بات دیگر و اشکال عاملیتی که آنها در حال اجرا می دانند، بهره ببریم؛ بدون محدودیت توسط یک چت بات واقعی خاص. تجزیه و تحلیل به ابهام در مورد برخی از مسائل کلیدی اشاره دارد: آیا برنامه ها به عنوان نقشی در دوره های خاص سلامت روان یا در رابطه با یک پروژه مداوم حمایت از رفاه دیده می شدند؛ آیا چت بات را می توان به عنوان یک عامل درمانی در نظر گرفت یا صرفا یک ابزار بود؛ و اینکه این مسائل تا چه حد به مسائل مربوط به ویژگی های شخصی کاربر یا ماهیت خاص وضعیت سلامت روان مربوط می شود. طیف وسیعی از سنت ها، هنجارها و شیوه ها برای ایجاد انتظارات متنوع در مورد اینکه آیا چت بات ها می توانند راه حلی برای حمایت از سلامت روان مقرون به صرفه در مقیاس ارائه دهند، استفاده شد.

Keywords:

هوش مصنوعی , سلامت روان , جمعیت های آسیب پذیر , بی عدالتی مشارکتی.