ناصر علیپور مازندرانی - د انشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک دانشگاه یاسوج
مهدی یوسفی - د انشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک دانشگاه یاسوج
منصور پرویزی - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه یاسوج

میخکوبی خاک یک روش تسلیح در جای خاک است، تئوری استفاده از روش میخکوبی (نیلینگ) بر مبنای مسلح کردن و مقاوم نمودن تودهخاک با استفاده از دوختن توده خاک توسط مهارهای کششی فولادی با فواصل نزدیک به یکدیگر میباشد . مهارها و انکرها به طورگستردهایبرای تقویت شیروانیهای خاکی و یا سنگی مورد استفاده قرار میگیرند. این نوع المانها، توده ناپایدار خاک و یا سنگ را به یک لایه پایدارسنگی متصل می کنند. سیستم های مهاربندی و میخ کوبی خاک جهت پایدارسازی و نگهداری سازه های خاکی طراحی می شوند، تا توسطالمان های کششی، تغییر مکان های سازه را محدود نمایند. در این مقاله با تغییر عواملی همچون زاویه قرارگیری میلگردها، مشخصات میل گردها، طول و فواصل بین میلگردها که بر پایداری شیب های مسلح شده تاثیر فراوان دارند، شش تیپ (با توجه به فواصل مسلح کننده) برای پایداری شیبهای خاکی مورد بررسی قرار گرفت ودر نهایت آرایش بهینه و مناسب را جهت استفاده مسلح کنندهها با استفاده از نرم افزارهای Plaxis و Slopw که تیپ 5 و 6 می باشد را تعیین نمودیم. همچنین تاثیر پارامترهای C و φ بر ضریب اطمینان شیروانی های خاکی را نیز مورد بررسی قرار دادیم و به این نتیجه رسیدیم که هر چه چسبندگی و زاویه اصطکاک خاک بیشتر شود، جابجایی افقی شیب کمتر شده در نتیجه شیب پایدارتر می باشد.

مسلح کردن شیب، ضری باطمینان، میخکوبی، مهار، پلاکسیس، اسلوپ دبلیو