توکل رمضانی اردی - کارشناس ارشد مهندسی عمران- ژئوتکنیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات واحد آذربایجان شرقی
مهرزاد اسماعیلی فلک - دانشجوی دکتری ژئوتکنیک، دانشگاه تبریز
امین بینا نمین - مهندس عمران-عمران
روح الله فریدی - کارشناس ارشد مهندسی عمران- ژئوتکنیک، دانشگاه گیلان

روش تعادل حدی و روش اجزای محدود، از متداول ترین روش های تحلیل پایداری شیروانی ها هستند. که امروزه این دو روش تحلیل با بکارگیری نرم افزارهایی چون Geostudio-slope/W و PLAXIS بصورت گستردهای در بین مهندسین ژئوتکنیک رایج گشته است . یکی از مهمترین چالش های کاربران این نرم افزارها در مهندسی ژئوتکنیک وجود اختلاف میان نتایج به دست آمده در برآورد وارزیابی یک پروزه با توجه به شیوههای مختلف مدل سازی می باشد . در این تحقیق، نتایج حاصل از مدل سازی در نرم افزارهای FLAC و PLAXIS با نتایج حاصل ازبررسی روشهای بیشاپ و جانبو در نرم افزار Geostudio-Slope/W مورد مقایسه قرار گرفته است . نتایج حاصل ازاین پژوهش نشان می دهد که در برابر افزایش شیب شیروانی، روش اجزای محدود ضرایب ایمنی کمتری در مقایسه با روش تعادل حدی به دست می دهد.همچنین، با توجه به این نتایج مشاهده می شود که با افزایش سطح آب زیر زمینی در شیروانی این اختلاف بصورت قابل ملاحظه ای بیشتر خواهد شد.

تعادل حدی،اجزای محدود، پایداری شیروانی،ضرایب اطمینان، سطح گسیختگی