عبدالحسین حداد - استادیار و عضو هیات علمی، دانشگاه سمنان
فائزه ابراهیم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، مکانیک خاک و پی، دانشگاه سمنان

رسها به علت نفوذپذیری اندکی که دارند، در بسیاری از سازههای آبی-خاکی به عنوان آببند مورد استفاده قرار میگیرند. عدم شناخت رسهای واگرا می تواند منجر به خسارت و خرابی این سازهها گردد، زیرا ذرات خاک های رسی واگرا تحت شرایط خاصی متفرق شده و به سرعت شسته می شوند. در منطقه ی سیمین دشت گرمسار (واقع در استان سمنان)، برخی از سازههای هیدرولیکی بهعلت قرارگیری بر روی این نوع خاکها دچار خسارت و خرابی شدهاند. در این پژوهش به بررسی میزان واگرایی خاکهای این منطقه پرداخته شده است. به این منظور نمونه هایی از خاک محل تهیه و پس از تعیین مشخصات خاک مذکور، تحت آزمایشهای هیدرومتری دوگانه و پینهول قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان دهندهی واگرایی خاک این منطقه (به خصوص در اطراف کانال انتقال آب سیمین دشت) بوده و به ترتیب افزودن 7 و 3 درصد آهک یا 5 و 3 درصد سیمان به خاک بسیار واگرا و واگرای این منطقه، موجب تثبیت این خاکها می شوند.

خاک رس، پدیده واگرایی، تثبیت خاک، هیدرومتری دوگانه، پینهو