ابوالفضل شاه آبادی - دانشگاه بوعلی سینا
آمنه جامه بزرگی - دانشگاه بوعلی سینا

افزایش ورشدجمعیت درجهان اهمیت کشاورزی را بیش ازگذشته برای تمام جوامع بشری مشخص می کنداولین ومهمترین نیازهرانسان نیازهای غذایی اوست حال این نیازبصورت مستقیم وغیرمستقیم با کشاورزی درارتباط است بدون شک به منظورنیل به امنیت غذایی علاوه بربرخورداری ازمنابع کافی برای ارتقای کمی و کیفی تولیدات کشاورزی اتخاذسیاست های حمایتی مطلوب ازتولیدکنندگان دراین بخش امری الزامی وغیرقابل انکاراست هدف اصلی این مطالعه بررسی تحلیلی مقایسه ای شاخص حمایت ازتولید کننده و تاثیر آن برعملکردبخش کشاورزی درایران و مقایسه باکشورهای ترکیه ژاپن کره جنوبی وامریکا طی دوره زمانی 1995-2005 می باشد نتایج مطالعه بیانگرفاصله زیادکشورایران ازلحاظ شاخص فوق الذکر باکشورهایی نظیر ژاپن وکره جنوبی می باشد همچنین شکاف فناوری بزرگی درکشاورزی ایران نسبت به کشورها وجود دارد بطوریکه ژاپن نسبت به ایران تقریبا 29 برابر بیشتر ازماشین الات کشاورزی درهرصدهکتار کشت زراعس استفاده می کندازسوی دیگر علیرغم رشدقابل توجه سطح زیرکشت ایران عملکردکشاورزی نسبت به سایرکشورهای موجود مطالعه ضعیفتر می باشد بطوریکه ازلحاظ شاخص عملکرددرهکتار پایین ترین رتبه را اخذنموده است بنابراین دراین راستا باید سیاست های حمایت ازتولید کننده بگونه ای اتخاذگردد که هم موجب تحول فنی شود وهمباعث نهادینه شدن این تحول دربخش کشاورزی گردد

حمایت ازتولیدکننده، بخش کشاورزی، امنیت غذایی، سطح زیرکشت، عملکرددرهکتار