دندانپزشکی بیمارستان ی کودکان؛ آوردگاه تعارض حق سلامت جسم با حق سلامت روان

زمینه و هدف: حقوق دندانپزشکی، قلمرویی کم پژوهیده است و حقوق دندانپزشکی کودکان، یک حوزه مطالعاتی مغفول تر در ایران است. ارائه خدمات دندانپزشکی بیمارستانی، در موارد تنش شدید بیمار و عدم همکاری یا ناتوانی از همکاری او با دندانپزشک تجویز می شود. از جمله موارد این تجویز، کودکان کم سن، عقب مانده ذهنی یا جسمی، کودکان مضطرب و ناهمکار با دندانپزشک، گستردگی نیازهای درمان دندانی کودک، امکان ناپذیری بی حسی موضعی، ابتلا به مشکلات سیستمیک مختل کننده روند دندانپزشکی سرپایی و کودکان با ترومای وسیع در دهان - صورت است. روش: پژوهش حاضر از نوع مروری و به روش توصیفی تحلیلی می باشد و شیوه جمع آوری اطلاعات آن به صورت جستجوی کتب و مقاالت دهه اخیر (۴۲۴۴-۴۲۴۴) در پایگاه های معتبر Web of Science، Scopus و PubMed است. ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافته ها: از میان موارد مذکور، تشخیص کودکان مضطرب و ناهمکار با دندانپزشک قبل از آغاز دندانپزشکی سرپایی یا حین آن، فاقد ضابطه قانونی و اخلاقی مدون در مورد مرز اضطراب و عدم همکاری قابل اغماض با موارد غیرقابل اغماض و مانع دندانپزشکی سرپایی، چالش های اخلاقی و حقوقی

Keywords:

حقوق دندانپزشکی , کودکان , دندانپزشکی بیمارستانی , تعارض حقوقی , تعارض اخلاقی