بررسی عملکردمهاربندمدولاربافرم های مختلف درتغییرمکان جانبی وزاویه دریفت طبقات درساختمان های بلندباسیستم لوله درلوله

تامین سختی جانبی سازه ازعوامل اساسی طراحی ساختمان های بلنداست درحدنهایی مقاومت تغییرشکلهای جانبی باید به طریقی محدود گردند که اثرات ثانویه ناشی ازبارگذاری قائم اثرات p. باعث شکست وانهدام سازه نگردند این توجه ویژه به سختی جانبی طراحی سازه های بلند راازسازه های کوتاه متمایز می سازد یکی ازعوامل ساده ای که بوسیله آن میتوان سختی جانبی یک ساختمان راتخمین زدشاخصجابجایی است برای شاخص جابجایی مقداریک پانصدم ارتفاع درآیین نامه asce7-05 پیشنهادشده است چنانچه جابجایی سازه بیش ازحدباشد میتوان بااعمال تغییراتی درشکل هندسی سازه و درنتیجه تغییرمورد مقاومت دربرابر بارهای جانبی افزایش سختی خمشی اعضای افقی افزایش سختی با استفاده ازدیواره های ضخیم تر و یااعضای هسته ای سخت کردن گره ها و یاحتی باشیب دادن ستونهای خارجی جابجایی را کاهش داد یکی ازراه کارهای موجود جهت کنترل تغییرمکان های ساختمان بلند که دراین مقاله مورد استفاده قرارگرفته است به کارگیری سیستم مهاربندی مدولار است سیستم انتخاب شده برای سازه های مورد مطالعه سیستم لوله درلوله می باشدنتایج کلی بیانگر آن است که باافزایش ارتفاع سازه تاثیرمهاربنددرکاهش زاویه دریفت و جابجایی طبقات کاهش می یابد

Keywords:

زاویه دریفت طبقه , تغییر مکان جانبی , طبقه , سیستم لوله درلوله , مهاربندمدولار , بارگذاری باد