مهیار امیدوار - مدرس گروه مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گلپایگان
مهبد امیدوار - دانشجوی کارشناسی مکانیک، گرایش مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد گلپایگان
علی غدیرشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک

قطعات ترموپلاستیکی به روش های اکستروژن، تزریق و دیگر روشهای مشابه تولید می شوند. در روش تزریق پلاستیک کنترل و دقت اندازه گیری توسط کاربر نسبت به روشهای دیگر بیشتر است. با تغییر پارامترهای مختلف فرآیند می توان نسبت های مختلفی از براقیت و استحکام خمشی را در محصول تولید کرد. این پارامترها که به ماده اولیه، فشار نگهداری، دمای قالب، دمای مذاب، زمان نگهداری، سرعت تزریق و ضخامت قطعات تقسیم می شوند هر کدام به سهم خود در اختلاف براقیت تأثیر داشته که با تغییر در هر کدام از آنها می توان براقیت و استحکام خمشی محصول را تغییر داد. در این پژوهش از ترکیب دو ماده ABS و PC برای انجام تست براقیت و استحکام خمشی استفاده شده است. در نهایت هدف از تعریف این پروژه بررسی و تعیین نحوه تأثیر نوع مواد و پارامترهای فرآیند بر خواص ظاهری و استحکام خمشی قطعات می باشد و همچنین ارائه پیشنهاداتی جهت تولید قطعات با خواص ظاهری مناسب تر می باشد. دستگاه مورد استفاده در این پژوهش محصول شرکت NBM چین با مدل HXF88 با ظرفیت تزریق 140 گرم می‌باشد که پانل دستگاه به صورت نیمه اتوماتیک بوده و اکثر مولفه‌های تزریق قابل کنترل می‌باشند. دستگاه براقیت سنج Nova Glossدر این پژوهش به منظور محاسبه میزان براقیت و از دستگاه خمش سه نقطه ای برای محاسبه استحکام خمشی قطعات مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از تست براقیت و استحکام خمشی نشان می دهد پارامترهای تأثیر گذار بر روی براقیت که عبارتند از: درصد ترکیب مواد اولیه، دمای مذاب، فشار نگهداری که باعث افزایش براقیت، استحکام خمشی و مدول خمشی در قطعات تزریقی می شوند که بالاترین براقیت متعلق به ماده ای با ترکیب 50% ABS و 50% PC می باشد و بالاترین استحکام خمشی نیز متعلق به ماده 100% PC و بالاترین مدول خمشی نیز متعلق به ماده 70% ABS و 50% PC می باشد.

قطعات ترموپلاستیک، براقیت، استحکام خمشی، مدول خمشی، ترکیب ABS/PC، روش تاگوچی