لیلا پژمان - دا نشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی-بیوتکنولوژی، دانشگاه مالک اشتر
ولی الله بابایی پور - هیئت علمی پژوهشکده علوم و فناوری زیستی،دانشگاه مالک اشتر

آلاینده ها براساس ترکیب شیمیایی خود با دو نوع آلاینده های آلی و معدنی تحت عناوین ترکیبات آلی فرار و ترکیبات معدنی خطرناک شناخته می‌شوند. آثار زیانبار ترکیبات معدنی خطرناک خیلی شدیدتر از ترکیبات آلی فرار است. چنانچه این مواد به طور تصادفی، در حجم زیاد، وارد هوا شوند منجر به مرگ شده و به محیط زیست نیز آسیب های جدی می‌رسانند. به طور کلی روش‌های حذف این نوع آلاینده ها به سه دسته‌ی فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی تقسیم می‌شوند. از آن جایی که با استفاده از روش‌های فیزیکی آلودگی از بین نمی‌رود و فقط آلاینده‌ها را به جریان جدیدی وارد می‌کند و روشهای شیمیایی هم نیازمند افزودنی های خورنده ای می باشد که موجب مشکلات زیستی می گردد، استفاده از روش بیولوژیکی به جهت عملکرد بهتر و بازدهی بالاتر توصیه می شود. اساس روش بیولوژیکی حذف آلاینده ها، استفاده از میکروارگانیسم‌های طبیعی است که هزینه بری پایین و فناوری کمتر پیچیده ای نسبت به سایر روش ها دارد. برای انجام این مهم از سامانه‌های مختلف از جمله بیوفیلترها، فیلترهای بیوچکنده، بیواسکرابر (شستشو دهنده زیستی) و بیوراکتورهای غشایی استفاده می شود. در این گزارش سعی می شود ضمن معرفی سامانه های مختلف حذف بیولوژیک ترکیبات معدنی خطرناک، مزایا و معایب انها را نیز مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

ترکیبات معدنی خطرناک ،روش بیولوژیکی، میکروارگانیسم ها