بررسی تولید بیواتانل و حذف بازدارنده ها با استفاده از روش های غشایی درپالایشگاه زیستی

امروزه روش های متعددی جهت بهبود فرآیند های موجود در محیط صنعتی مورد بررسی قرار می گیرد. روش هایی نظیر ایجاد جریان برگشتی جهت بالابردن راندمان و استفاده از دستگاه های پیشرفته تر همواره از اهداف مدیران است. غشاها و فرآیندهای غشایی نشان داده اند در صورت بکارگیری در یک فرآیند، بسیار کارآمد و دارای مزیت های بسیار زیادی خواهند بود. در یک پالایشگاه زیستی نیز با استفاده از این روش ها می توان شرایط بهتری را برای خط تولید ایجاد کرد. نکته ی اساسی جهت میل به این اهداف و دست یابی به مزیت های آن، شناخت نقاط قابل استفاده از این روش ها است. قند در یک پالایشگاه زیستی اغلب با استفاده از مخمرها طی انجام یک مرحله فرآیند تخمیر تبدیل به اتانول می شود. قند مورد نیاز نیز معمولا از منابع زیستی نشاسته ای و یا از منابع سلولزی و لیگنوسلولزی تامین می گردد. بدیهی است که با تغییر نوع مواد اولیه فرآیندها و مراحلی که برای میل به محصول باید در دستور کار قرار گیرد متفاوت خواهد بود. در این مطالعه پتانسیل های استفاده از غشاها و روش های غشایی به تفکیک روش های تولید بیواتانل مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین شرایط فرآیندی ممکن است باعث شکل گیری موادی شود که کند شدن روند فرآیند و پایین آمدن راندمان را بدنبال داشته باشد. بازدارنده های تخمیر این نقش را در فرآیند تولید بیواتانل ایفا می کنند که حذف آنها یکی از دغدغه های اساسی تولید بیواتانل است. بررسی روش های غشایی جهت حذف بازدارنده های تخمیر نیز در این مطالعه در دستور کار قرار می گیرد.