معصومه قنبری - مربی، کارشناسی ارشد، علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر

بر اساس نظر میلر ( 1991 ) هر گونه تغییر در ویژگیهای هوا، خاک، آب و مواد غذایی که اثر نامطلوبی بر سلامت محیط زیست، فعالیتهای بشر و سایر جانداران داشته باشد آلودگی نامیده میشود. خاک بخش مهمی از محیط زیست است که نه تنها یک مخزن ژئوشیمیایی برای آلودگیهاست بلکه به عنوان یک بافر طبیعی کنترل کننده انتقال عناصر و مواد شیمیایی به اتمسفر، هیدروسفر و جانداران عمل میکند. امروزه کاربرد بیش از حد کودهای شیمیایی، یکی از عوامل آلوده کننده محیط زیست از جمله خاک هاست و عناصری مانند کروم، سرب، وانادیوم و ارسنیک تا حد معنی داری می تواند در خاک افزایش - یابد. گیاهان میتوانند میزان زیادی از فلزهای سنگین رادر نسوج خود جای دهند وخود گیاهان واسطهای برای انتقال این عناصر سنگین از خاک به آب و انسان ها و سایر جانداران باشند. برخی تحقیق ها نشان می دهد کاربرد بیش از اندازه کودهای شیمیایی موجب بروز انواع سرطان ها در انسان شده است. با توجه به ایجاد آلودگیهای زیستمحیطی و بهداشتی که از مصرف کودهای شیمیایی حاصل میشود،تولید و مصرف کودهای زیستی( بیولوژیک) بهعنوان مهمترین رویکرد در زمینه پالایش خاک بهشمار می رود. امروزه در جهان، کشاورزی پایدارمد نظر است که یکی از راه های آن حرکت به سمت کشاورزی زیستی (ارگانیک) می باشد. در کشاورزی زیستی به جای استفاده از کودهای شیمیایی، از کودهای زیستی، کمپوست و کودهای آلی و حیوانی استفاده می شود. در این تحقیق که در شهرستان بهاردر قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد، در کشت سیب زمینی رقم آگریا، به جای استفاده از کودهای شیمیایی ، در تیمارهای مختلف از کود زیستی فسفات بارور- 2 وورمی کمپوست به صورت جدا و توآم استفاده گردید و در پایان آزمایش کرت های نمونه با کرت شاهد(کودشیمیایی) از نظر تعداد برگ، ارتفاع بوته، قطر بزرگترین غده، قطر کوچکترین غده، تعداد غده در بوته و عملکرد غده مقایسه گردید و نتایج آزمایش با نرم افزار سس آنالیز گردید. مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون دانکن تفاوت معنی داری در افزایش عملکرد و سایراجزای عملکرد در سیب زمینی در نتیجه استفاده از کودهای زیستی یاد شده را نشان داد.

سیب زمینی، کشاورزی زیستی، کودهای بیولوژیک، آلودگی خاک، ورمی کمپوست، فسفات بارور-2