لزوم حرکت سازمانهای ایرانی به سمت "مدلهای نتیجه گرا" در سیستمهای مدیریت کیفیت و ارائه یک مدل مدیریت کیفیت نتیجه گرا

در سالهای اخیر، توجه زیادی به اجرای سیستمهای مدیریت کیفیت در کشورمان شده، ولی عدم دستیابی به نتایج لازم و مورد نظر، یکی از مشکلات پیاده سازی این سیستمها بوده است. طبق آمار غیر رسمی و همچنین مشاهدات و تجارب نویسندگان این مقاله، می توان گفت که حدود 75% از شرکتهای اجرا کننده سیستمهای مدیریت کیفیت در کشورمان، به نتایج مورد نظر دست نیافته اند (عارف کشفی، 1382). دلایل این موضوع، نیازمند موشکافی بیشتر وانجام فعالیتهای تحقیقاتی میدانی می باشد، ولی عدم ا یجاد زیر ساختهای لازم برای اجرای این گونه سیستمها و عدم اجرای دقیق آنها، از دلایل درون سازمانی مؤثر بر این موضوع هستند. البته توجه به این موضوع که ساختار سیستمهای مدیریت کیفیت سری ایزو 9000، توجهی دقیق و مؤثر به نتیجه گرایی ندارند نیز اهمیت زیادی دارد. در این مقاله سعی می شود با تبیین مفاهیم مربوط به نتیجه گرایی، پایه های اولیه ایجاد سیستمهای نتیجه گرا، بیان شوند. سپس با در نظر گرفتن خصوصیات سازمانهای ایرانی و مقایسه استاندارد ایزو 9000 ویرایش 2000 و مدل سرآمدی EFQM، لزوم حرکت سازمانهای ایرانی به سمت مدلهای نتیجه گرا بیان می شود. در بخش پایانی این مقاله، با استفاده از الگوی پنج نیروی رقابتی پورتر و با توجه به مدل EFQM، یک مدل اجرایی برای سیستم مدیریت کیفیت نتیجه گرا بیان می شود. برای رسیدن به نتیجه گرایی لازم است که نیروهای رقابتی موجود در بازار شناخته شده و برای رسیدن به مزیت رقابتی پایدار، الگوی مناسبی برای مدیریت کیفیت ایجاد شود. این مقاله در نهایت، همین هدف را دنبال می کند.