راهکارهای طراحی مسیر میدان امام حسین (ع) تا خیابان سبلان با رویکرد پیاده محوری

در چند سال اخیر، در شهر تهران با توجه به اهمیت موضوع پیاده روی و در نظرگرفتن فضای شهری برای انسان، اقداماتی در زمینه پیاده روی و پیاده راه سازی انجام شده است. جنبش پیاده راه سازی خیابان هفده شهریور، خیابان سی تیر، خیابان پانزده خرداد (گلوبندک)، محور باب همایون و ناصرخسرو و کوچه مروی و خیابان صف (سپهسالار) و در آخرین اقدام، ایجاد فضای خالص پیاده (پلازای شهری) در میدان امام حسین (ع) شهر تهران، از جمله اقدام هایی است که در بستر نظری و عملی شایان تامل و ارزیابی است. هدف این پژوهش دستیابی به راهکارهای طراحی پیاده راه در مسیر میدان امام حسین (ع) تا خیابان سبلان تهران است. در این راستا با بررسی پیشینه پژوهش و کارهای انجام شده، مولفه های موثر که قابلیت و اثربخشی بیشتری در جهت دعوت به پیاده روی افراد دارند، استخراج می شود، تا بتوان فضای شهری مطلوب برای پاسخ به یکی از مطالبات اجتماعی-شهروندی (پیاده مداری) شهروندان را ایجاد نمود. این محور، یکی از خیابان های کلیدی شهر تهران بوده و به دلیل همجواری با بزرگراه امام علی (ع) استفاده مردم به صورت پیاده از آن کمتر شده است. عدم حضور مردم پیاده در مکانی موجب ناامنی و رونق نداشتن آن منطقه می شود. بنابراین با ایجاد و طراحی پیاده راه در این محور می توان خوانایی، سرزندگی و رونق این خیابان را افزایش داد و در ادامه مسائل اجتماعی مطرح در آن محدوده را برطرف نمود. روش تحقیق این پژوهش کیفی و براساس مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی پیرامون مبانی نظری پژوهش مورد نظر می باشد. در پایان انتظار می رود بتوان از این پژوهش در ارتقای سرزندگی فضای شهری بهره جست، همچنین امید است رویکرد پیاده محوری به عنوان یک راه حل برای رسیدن به سرزندگی مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

طراحی مسیر پیاده , مسیر میدان امام حسین (ع) , خیابان سبلان , پیاده محوری