ملودی نیرو - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی،دانشکده مشاوره و علوم تربیتی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن،ایران

آموزش عالی ایران در دو دهه گذشته با چالشها و مسائل متعددی مواجه شده است.رشد فزاینده دانشجویان و متقاضیان ورود به دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی،گشترش کمی نظام آموزش عالی بدون توجه به ظرفیت های م.جود و توان بافت اقتصادی ،اجتماعی،فرهنگی جامعه جهت پذیرش خیل عظیم فارغ التحصیلان دانشگاهی،کاهش منابع و فشار از سوی جامعه جهت مسئولیت پذیری و پاسخگویی بیشتر باعث شده تا توجه مدیریت مراکزآموزش عالی بیش از گذشته به سمت کیفیت سوق داده شود.زیرا دانشگاهها مهمترین نهادهایی هستند که جامعه جهت رشد و توسعه به آنها نیاز دارد،در این صورت شفافیت،پاسخگویی و بهبود کیفیت در آنها الزامی است.بر این اساس یکی از عملکردهای مدیریت نوین در دانشگاهها جهت بهبود کیفیت مراکز و واحد های دانشگاهی،ارزشیابی آموزشی از نوع ارزیابی درونی می باشد.که از این طریق برنامه ها،جایگاه و اهداف و نقاط قوت و ضعف مجموعه آموزشی معین می شودو طبق اطلاعات بدست آمده از وضعیت موجود،جهت تضمین و بهبود کیفیت،روشها و برنامه ها و تصمیم گیریهای لازمه اتخاذ می گردد.بر این اساس مقاله حاضر درصدد است تا پس از مروری بر تعاریف و مفاهیم ارزیابی درونی،کیفیت و ارزشیابی آموزشی به توضیحی در مورد کیفیت و ارزشیابی در نطام آموزش عالی و انواع الگوهای ارزشیابی و شرح ارزیابی درونی از نطر تاریخچه،سوابق آن در ایران و اهداف و فواید آن بر مبنای یافته تحقیقات انجام شده و ذکر مراحل اجرایی ارزیابی درونی توسط مدیریت بصورت جدولی پرداخته و در نهایت پیشنهادداتی را ارائه نماید.

ارزیابی درونی،مدیریت نوین،دانشگاه