بررسی رابطه بین خودپنداره و عزت نفس سازمانی کارکنان در دستگاه های اجرایی شهر کرمان

خودپنداره تصویر شخصی هر فرد نسبت به خود و اطرافش است و صفتی است که منجر به بروز رفتارهای گوناگونی می شوود. خودپنوداره می تواند مثبت یا منفی باشد و این ویژگی خاص، مدیران را وادار به تأمل بیشتر در این خصوص کرده است.ساختار شخصیت پویا است بوه طوری که درگیر جذب مداوم ایده های جدید و رد یا تغییر ایده های قدیم می باشد. خودپنداره، بعنوان هسته شخصیت، نقوش کلیودی در تعیین مفاهیم قابل قبول برای سازمان ایفا می کند. توجه مدیران به سازه خودپنداره مثبت به عنوان یکوی از صوفا فوردی باعو موی شوود کارکنان در درک توانائی های فردی خود و درک روابط خود با دیگران موفق تر عمل کنند. همچنین این افراد نسوبت بوه اشوتباها خوود واقع بین هستند و سعی می کنند مسئوولیت رفتارهای خود را بپذیرد، که در نتیجه عملکرد مطلوب تری خواهند داشت.ایون پوژوهش رابطوه بین خودپنداره و عز نفس سازمانی کارکنان در دستگاه های اجرایوی شورر کرموان را بررسوی میکنود. جامعوه آمواری شوامل کارکنوان دستگاه های اجرایی شرر کرمان به تعداد 20232 نفر می باشد کوه بوا اسوتفاده از فرموول کووکران، 073 نفور انتخواب شودند. میوزان روایوی 3 و ضوری پایوایی / 3و ضوری پایوایی پرسشونامه خودپنوداره 94 / 3 ، و روایی پرسشنامه عز نفس سازمانی 929 / پرسشنامه خودپنداره 90 3 محاسبه گردید. یافته های تحقیق حاکی از وجود رابطه بین خودپنداره و عز نفس سوازمانی اسوت. / پرسشنامه عز نفس سازمانی 939 با توجه به نتایج بدست آمده، مشخص می گردد یکی از عاملهای تأثیرگذار بر عز نفس کارکنان، خودپنداری است و تموام مللفوههای آن دارای تأثیرگذاری مستقیم بر روی عز نفس میباشند، هر چند بر اساس نتایج ،مللفه خودمختاری همبستگی بالاتری را نشان داد. بور این اساس پیشنراد میگردد، سازمانها و مدیران به عز نفس سازمانی و در اولویت اول خودمختاری توجه داشته باشند.

Keywords:

خودپنداره , عزت نفس , عزت نفس سازمانی