حامد شهامی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری. دانشگاه خوارزمی تهران
غلام دولتی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی. دانشگاه پیام نور مرکز تهران غرب

حاشیه نشینی و مشکلات آن خصوصا پس از جنگ جهانی دوم بیش از پیش برای برنامه ریزان و مدیران شهری مشکل ساز شده است. این پدیده در عین حال که نتیجه و حاصل معضلات اجتماعی و خصوصا اقتصادی است، موجب بروز مسائل و مشکلات دیگری همچون بزهکاری می گردد. با گسترش شهرها و تبدیل آنها به کلانشهرها، لزوم کنترل حاشیه نشینی و جلوگیری از گسترش آن بیش از پیش احساس می شود. در این مقاله سعی شده است پس از بررسی مفهوم حاشیه نشینی، به علل و اثرات سوء آن اشاره شده و به بررسی راه کارهایی جهت کنترل معضلات بحران حاشیه نشینی در شهر تبریز پرداخته شود. در این مقاله از ترکیب روشهای توصیفی، اسنادی و تحلیلی استفاده شده و روش جمع آوری اطلاعات بیشتر کتابخانه ای و بخشی نیز از طریق مطالعات میدانی تهیه شده است. در ارتباط با حل مشکل حاشیه نشینی در تبریز دو راه حل عمده توانمندسازی و جابجایی ارائه شده که هرکدام متناسب با منطقه خاصی از حاشیه نشینی شهر تبریز مطرح شده است.

حاشیه نشینی، کلانشهر، توانمندسازی،جابجایی،تبریز