ارزیابی شاخص های نوشهرگرایی در کلانشهر مشهد

در این مقاله که از نوع کاربردیست با روش تحلیلی- تطبیقی به شناسایی شاخص های نوشهرگرائی و ارزیابی آنها در کلانشهر مشهد پرداخته شده است. تحقیق با فرض اینکه عمده مسائل و مشکلات کلانشهر مشهد، مرتبط با نحوه استقرار فضاهای سکونتی – فعالیتی و شبکه حمل و نقل آن است، و نگرش نوشهرگرایی می تواند پاسخ مناسبی برای آنها باشد آغاز شده است. در ابتدا شاخص های نوشهرگرائی بر اساس منابع مرتبط مشخص شده و پس از آن وضعیت کلانشهر مشهد در ارتباط با شاخص های مذکور مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها بیانگر آنست که اکثر فضاهای جغرافیایی کلانشهر مشهد زیر پوشش ایستگاه های اتوبوس قرار دارند، اختلاط کاربری ها در حد بالایی قرار دارد، تنوع تعداد طبقات و ارتفاع متفاوت ساختمان ها بالاست و همچنین سیستم حمل و نقل عمومی به خاطر نبود خطوط مترو در برخی نقاط شهر، کیفیت پایین سفرهای اتوبوس رو، محدودیت مسیرهای اتوبوس های تندرو و دوچرخه و کیفیت پایین پیاده روها با مسائل عمده ای روبروست. نتیجه کلی حاصل از تحقیق حاضر نشان می دهد که قسمتی از مسائل و مشکلات شهری کلانشهر مشهد را می توان با معیارهای نگرش نوشهرگرائی حل نمود، اما پاسخگویی به تمام مشکلات، نیازمند نگرشی وسیع تر و دیدی عمیق تر است.

Keywords:

نوشهرگرائی , سیستم توسعه حمل و نقل محور(TOD) , سیستم توسعه مبتنی بر واحدهای همسایگی سنتی(TND) , کلانشهر مشهد