مرضیه رضایی قلعه - کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
حسین مدی

شهرها را می توان موجوداتی زنده و در حال زیست دانست که از اجزا و جنبه های مختلف تشکیل شده اند.مهمترین عنصری که در تعریف شهر وجود دارد، شهروندان آن هستند بنابراین برای شناخت فضای شهری نیاز است که رابطه میان شهر و شهروندانش و گفتمان مشترک آن دو را یافت .برای دستیبابی به این گفتمان نیاز است که زبان منظر را که به گفته ای زبان فطری بشر بوده، شناخته و بتوانیم اجزای منظر ورابطه میان شهر با شهروندان را دریابیم. در این پژوهش رودخانه که پیوند دهنده فرهنگ، تاریخ طبیعی و انسانی، ارتباط شهر و شهروندان بوده به عنوان یکی از اندام های طبیعی که نقش کلیدی در شکل گیری شهر داشته، برای نمونه مورد مطالعه انتخاب گردیده است. سپس تلاش گردید تا به زبانی برای گفتمان با آن دست یافته تا بتوان تعریفی از رودخانه به عنوان فضای شهری ارائه داد. روش تحقیق به صورت تحلیل محتوا بوده و روایت قصه رودخانه از طریق خاطرات و ذهنیات شهروندان و قصه های ساکنین در رابطه با رودخانه صورت گرفته و سپس با دسته بندی اطلاعات و تحلیل آنها، بخشی از هویت این فضا در امروز و دیروز آشکار گردید. تفاوت دو بخش از داستان رودخانه در دیروز وامروز و علل آن می تواند در تجدید نگرش ما نسبت به فضاهای شهری به ویژه اندام های طبیعی و روند برخورد و برنامه ریزی برای آنان و ساکنین شان موثر باشد.

قصه، رودخانه، شهروندان، خاطره