سنجش کمی میزان توسعه یافتگی شهرستانهای استان کردستان با استفاده از شاخص توسعه انسانی HDI

مناطق مختلف یک کشور عموماً از سطح توسعه یافتگی برابر برخوردار نمی باشد. در برنامه ریزی منطق های، بررسی و شناخت وضعیت سطوح مختلف جغرافیایی، قابلیت و تنگناهای آنها از اهمیت ویژهای برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط قوت، ضعفنواحی جهت ارائه طرحها، برنامهها و سیاستگذاریها ضروری است. در این راستا استفاده از شاخص های اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی، کالبدی، بهداشتی و غیره میتواند معیاری مناسب برای تعیین جایگاه نواحی از نظر توسعه یافتگی باشد . تحقیق حاضر براساس روش تحلیلی توصیفی و براساس شاخص توسعه انسانی و با کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیاییGIS) و انجام تجزیه تحلیل های فضایی همانندOverlayو منطق بولینBoolean Model به تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان کردستان با استفاده از شاخصهای جمعیتی و اشتغال، شاخص مسکن، شاخص اقتصادی، زیربنایی، بهداشتی انجام شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که بر اساس شاخصهای مختلف، رتبه و سطح توسعه یافتگی شهرستانها استان کردستان متفاوتبوده که این مسئله بیانگر نوعی عدم تجانس و ناهماهنگی در سطح توسعه یافتگی این شهرستانها میباشد. براساس این تکنیک، شهرستان قروه با دارا بودن 80 درصد ضریب توسعه یافتگی به عنوان برخوردارترین و شهرستان سروآباد با ضریب توسعه یافتگی %12 به عنوان محروم ترین شهرستان در استان کردستان شناسایی شدند.شهرستانهای مریوان، سنندج، کامیاران، سقز به ترتیببه صورت نیمه برخوردار و شهرستانهای بانه، بیجار، دیواندره و سرو آباد به ترتیب اولویت به عنوان محروم ترین شهرستان استان کردستان شناسایی شدند

Keywords:

توسعه یافتگی , شاخص توسعه انسانی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , مدل بولین , استان کردستان