محیطزیست و نقش آن در کشاورزی پایدار

توسعه پایدار و مستمر هر کشوری وابسته به پایداری نظام کشاورزی آن کشور است؛ بنابراین، دستیابی به نظام کشاورزی پایدار،یکی از سیاستهای مهم بخش کشاورزی کشورها است. پایداری نظام کشاورزی به عوامل متعددی بستگی دارد که بررسی وشناسایی این عوامل میتواند در تدوین سیاستها و راهبردهای کشاورزی پایدار نقش مهمی را ایفا کند. امروزه رشد روزافزون جمعیت، موجب نیاز بیشتر بشر به مواد غذایی گردیده که این عامل موجب گسترش تولیدات کشاورزی و تاثیرات سوء بر خاک و منابع پایه شده است. استفاده از کود و سموم دفع آفات علاوه بر آلودهسازی خاک و منابع آبهای سطحی و زیرزمینی، باعثفرسایش ژنتیکی و انقراض گونههای جانوری و گیاهی نیز میشود. این فرایندها، تعادلهای زیستمحیطی و بومی را به تدریج برهم میزند و پیامدهای خطرناکی را در پی دارد. براین اساس، توسعه پایدار به منظور مدیریت و حفاظت از منابع پایه و معرفی و بکارگیری پیشرفتهای فنی و ساختار تشکیلاتی مناسب در این زمینه، اقداماتی را توصیه میکند. در واقع نظام توسعه پایدارکشاورزی، یک نظام تولیدی است که بر شیوههای مدرن کشاورزی تکیه دارد و با استفاده از این شیوهها و مدنظر قرار دادن مسائل زیستمحیطی، به اقتصادی بودن و بازده تولید نیز توجه کافی میشود. اهمیت بخش کشاورزی در زمینههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و . . . در کشورمان و نقش حساس منابع پایه و طبیعی در این بخش، برای دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی،ملاحظاتی را پیش روی ما قرار میدهد که این مقاله برخی از پتانسیلها و تنگناهای فراروی بخش کشاورزی را در ارتباط با توسعه پایدار کشاورزی مورد بحث و بررسی قرار میدهد

Keywords:

پایداری , کشاورزی , توسعه پایدار , محیطزیست , منابع پایه