ارزیابی نقش گردشگری درحفاظت ازمحیط زیست شهری دردامغان

توریسم یک بخش اقتصادی حساس به آب وهوا به شمارمی اید ودرمواردی وابستگی به ویژگیهای اقلیمی درموردتقاضاهای توریسم هم منشا پیدایش وهم عامل محدود کننده آن به شمارمی روداب وهوا تاثیرشدیدی بربخش تفریحات و توریسم دارد و دربرخی مناطق بیانگر یک منبع طبیعی است که صنعت توریسم برمبنای آن پیش بینی میشود گردشگری یکی ازبخشهای مهم اقتصادی شده کهتوانسته است به عنوان یک صنعت پاک مطرح گرددوضمن افزایش درامدهای ارزی برای اقتصادملی کمک شایسته ای به رونق اشتغال و ایجاددرامدها نماید گردشگری پایدارازلحاظ تعادلی که بین جنبه های زیست محیطی اقتصادی و فرهنگی ـ اجتماعی توسعه ی گردشگری برقرار می نماید نقش مهمی رادرحفاظت ازتنوع زیستی برعهده دارد و به فعالان این صنعت سودمی رساند تاازاثرات مخرب خودب رمحیط زیست و فرهنگهای بومی بکاهند تا برای نسلهای اینده نیز مورداستفاده باشد درانجام این پژوهش نخست به بررسی روابط میان گردشگری توسعه پایدارومحیط زیست جهت بررسی جنبه های مختلف تاثیرگذارصنعت گردشگری و توریسم برروی محیط زیست پرداخته شده و سپس بابهره گیری ازروش TCI به بررسی شاخص اسایش گردشگری درشهرستان دامغان درطول دوره اماری 15ساله درماه های مختلف سال پرداخته شده و درنهایت درراستای توسعه صنعت توریسم و برنامه ریزی به منظور حفاظت ازمحیط زیست و پایداری آن درمنطقه پیشنهاداتی ارایه گردیده است

Keywords:

محیط زیست پایدار , دامغان , شاخص TCI , گردشگری , توسعه پایدار , کلیماتوریسم