مجتبی رضازاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
محمدعلی عبدلی - استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
ناصر مهردادی - mehrdadi@ut.ac.ir

استان مازندران یکی از مهمترین مناطق ایران با توجه به جنبه های توریسم بومی و بین المللی می باشد.ازمزایای تفریحی و محصولات تجاری بطور خاص ماهیان خاویاری که به آلودگی زیست محیطی بسیار حساسهستند علاوه بر این وجود جنگل و مراتع با ارزش یک واقعیت است که این ناحیه تنها منطقه ای در کشور است که محصولات مهم کشاورزی مثل برنج و زیتون می تواند در مقادیر زیاد رشد کند که در توجیه حمایت از منطقه در برابر آلودگی است. عدم مدیریت مواد زائد جامد بطور سیستماتیک این منطقه را در شرف جبران ناپذیر آسیب های زیست محیطی قرارداده است.تعداد زیاد و پراکندگی محل های دفن زباله و همچنین کم رنگ بودن نقش عناصر کاربردی کاهش از مبداء و پردازش به بدترشدن اوضاع زیست محیطی منجر شده است.مقاله حاضر به بررسی وضعیت موجود مدیریت پسماند از لحاظ نوع ،نحوه امحا و دفع آنها مبتنی بر دو روش نظری و میدانی پرداخته شده است. سرانه تولید پسماند در شهر های ساحلی استان 2 کیلوگرم در روز می باشد که در مقایسه با میانگین کشوری( 750 گرم در روز) تفاوت آشکاری دارد که علت این امر توریستی بودن شهرهای ساحلی می باشد..به دلیل بالا بودن سطح آب زیرزمینی و نیز کمبود فضا و زمین مناسب دراین استان به دلیل حاصلخیز بودن زمین ها برای کشاورزی مشکلات زیادی جهت یافتن مکان مناسب برای دفن بهداشتی زباله وجود دارد و به همین دلیل راهکار اصولی جهت دفع زباله ها احداث نیروگاه زباله سوز می باشد.

مدیریت پسماند، مواد زائد جامد،دفن،دریای خزر