امروزه سیر صعودی شگفت انگیز دستاوردهای نوین علمی در اقصی نقاط دنیا بخصوص در عرصه معماری وهنر بگونه ای است که تا به میزان قابل توجهی موجبات رفاه و آسایش بشر را فراهم نموده است. اما یکی ازکمبودهای موجود که همواره نسل امروز را بطور خواسته یا ناخواسته تهدید می کند عدم توجه به پتانسیل های ناشی از کاربرد مصالح بومی به عبارت بهتر عدم سازگاری و انطباق معماری با اقلیم آن می باشد. اینموضوع یکی از قابلیت های شاخصی است که درحال حاضر اکثر کشورهای جهان برای دستیابی به آن در تلاشند، چراکه با بهره برداری بهینه از طبیعت علاوه بر ارتقاء سطح زندگی و مدیریت صحیح و سازندهاکوسیستمها می توان شاهد شکل گیری آینده ای سالمتر و امن تر بود. درکشور ما الزام بررسی چنین موضوعی با توجه به سابقه تاریخی و قابلیتهای کشورمان از اهمیت بیشتری نیز برخوردار است. لذا در اینمقاله به یکی از مباحث توسعه پایدار که همانا بکارگیری مصالح بوم آورد است پرداخته می شود. یکی از مفاهیمی که از گذشته های دوردر سرزمین ما به وفور دیده می شود، توجه و استفاده از مصالح محلی وبومی می باشد. باید توجه داشت که بدلیل گستردگی و تنوع اقلیمی منطقه زیستی درسرتاسرکشورمان، طیف وسیعی ازمصالح ازکم ارزشترین مصالح و در دسترس ترین آنها گرفته تا ارزشمندترین آنها را میتوانیافت.آنچه مهم است و در صدر همه مسائل خودنمایی می کند این نکته است که چگونه معمار توانمند و تلاشگر ایرانی همچون کیمیاگری توانا و مسلط توانسته است به شایستگی از مصالح بومی پیرامون خود استفاده کند بطوریکه آن معماری مطابق اقلیم محل به جاودانه ترین آثار معماری تبدیل گردد، آثاری که حتی پس از گذشت اعصار و قرون همچنان پایدار و ماندگارند. اینجاست که اصول قناعت و خود بسندگی که نشأت گرفته از تعالیم والای اسلام می باشد معمار ایرانی را برآن می دارد تا با شناخت این ضرورت ضمن برقراری سازگاری اقلیمی و تطابق با محیط زیست ، از نظر بهره مندی مظاهر زیبایی در معماری نیزبنحوی انجام وظیفه نماید.طبیعی است هنگامی که مصالح بوم آورد بکار گرفته می شود بطبع موجب شکل گیری نحوه تولید و مصرف بطور بومی و محلی می گردد، ضمن اینکه برداشت مصالح از طبیعت امکان مناسبتر بازگشت به چرخه طبیعت و بازیافت صحیح مصالح را بهمراه خواهد داشت. در این مقالهتلاش خواهیم کرد تا با استفاده از مصالح بوم آورد، ضمن استفاده از پتانسیل های مصالح محلی در جهت ایجاد توسعه پایدارگام های ارزنده ای برداریم. برای تحقق این هدف، نگارنده در صدد است روش مشاهده و بویژه بررسی نمونه های عینی و بومی را مبنای کار خود قرار دهد و از طریق نتایج حاصله، الگوی کار خود را تعمیم دهد

توسعه پایدار،طبیعت ،مصالح بوم آورد،سازگاری اقلیمی،محیط زیست