نرگس حسین نژادفوجردی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آبیاری و زهکشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حسین شریفان - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
س.ع موحدی نائینی - دانشیار گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

باصنعتی شدن کشورها و رشد سریع جمعیت در مناطق مختلف جهان، منابع آب شیرین در بیشترنقاط دنیارو به کاهش است.با توجه به وسعت حدود 18 میلیون هکتاری اراضی کشاورزی کشور هر گونه تغییر که با کاهش میزان مصرف آب شیرین همراهباشد، در سطح ملّی از جایگاه بسیار ویژه ایی برخوردار خواهدبود. در همین راستا، استفاده از آب های نامتعارف ازجمله آب دریا موردتوجه قرار می گیرد. بهمین منظور، پژوهشی در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تیمار غلظت آب شاهد (آب شرب)، 30 درصد آب دریا، 60 درصد آب دریا، 100 درصد آب دریا و در 3 تکرار انجام شد. مطالعه موردی برروی خاک منطقه نوکنده در استانگلستان انجام گرفت. بر اساس نتایج حاصل، می توان نتیجه گرفت که با افزایش غلظت آب آبیاری ،میزان شوری زه آب خروجی نیز افزایش یافت. بر اساس جداول محاسبه شدهPHاینطور استنباط می شود که با بالا رفتن غلظت آب آبیاریPHزه آب ، نرخ کاهشی یافته و از طرف دیگر، هرچه حجم منفذی افزایش می یابد، اختلافPHبین شاهدو باقی تیمارها کاهش می یابد. بعبارتدیگر در ابتدا تفاوت بینPH تیمارها با شاهد (آب شرب) زیاد است اما در ادامه هر چه به انتهای آزمایش می رویم این اختلافکاهشوPHتیمارها بهPHآب شرب نزدیک می شود. نتایج EC این واقعیت را اثبات می کند که استفاده از آب دریا با غلظت بالا از جهت شوری، روش مناسبی برای آبیاری نمی باشد اما از نظرPHاختلاف بین شاهد وتیمارها در طی آزمایش رو به کاهش وروندمثبتی دارد.

زه آب، شوری، آب دریا، غلظت، نوکنده