جواد احمدزاده - دانشجوی دکتری زمین شناسی مهندسی دانشگاه بوعلی سینا همدان
محمد غفوری - استاد زمین شناسی مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
سلمه افشار - کارشناسارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه آزاد تهران واحد علوم و تحقیقات
رضا بخت آور - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه بوعلی سینا همدان

به هنگام تونل زنی در یکتوده خاک، جابجایی الاستیک، نشست و روانگرائی در صورت وجود آب زیرزمینی از جمله مشکلاتی است که ممکن است پایدار فضا زیرزمینی حفر شده را به مخاطره اندازد. در این مطالعه مورد که بر رو خاک ها زیرساختشهرستان مشهد و در امتداد خط دوم قطار شهر آن صورت گرفته است، اطلاعات به دست آمده از آزمون نفوذ استاندارد، تست های برجا و آزمایشگاهی بر رو نمونه ها خاک، به منظور جستجو مقادیر عدد بهینه ا از پارامترها مهندسی خاککه با تکیه بر آنها بتوان تراز استقرار دستگاه حفار را در رابطه با پایدار تونل بهینه نمود، مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور از روش هایهوشمند، عدد و احتمالاتی استفاده شده و میزان موثق بودن مدل ها هوشمند و عدد به همراه ضریب اطمینان مستخرج از مدل های عدد توسط آنالیز احتمال بررسی شده است.

نشست خاک، روانگرایی، جابجایی الاستیک، الگوریتم ژنتیکچند منظوره، آنالیز اجزای محدود، ضریب اطمینان، آنالیز احتمال